اکستنشن مژه برای بهبود طول، میزان فر بودن، پری و ضخامت طبیعی مژه ها مورد استفاده قرار می گیرد. این اکستنشن ها از مواد متعددی می توانند ساخته شوند از جمله موی سمور یا اسب. روش اصلی برای اعمال اکستنشن، استفاده از چسب برای چسباندن تک به تک هر اکستنشن به هر مژه است. این روش از این جهت به کار می رود که از چسبیده شدن مژه ها به هم جلوگیری کند. نکته مهم این است که مژه مصنوعی و اکستنشن مژه با هم تفاوت دارند!
در سال 1879 جیمز د. مکاب در کتاب دایره المعارف ملی تجارت و اشکال اجتماعی، در بخش قوانین آداب معاشرت این جمله را بیان کرد که مژه ها می توانند از طریق بریدن انتهای آن با قیچی افزایش طول داشته باشند.
کتاب های زیبایی دیگر از جمله اتاق پرو بانوی من (1892) و امداد های زیبایی یا چگونه زیبا شویم (1901) نیز این نکته را بیان کرده اند که کوتاه کردن مژه باعث رشد مژه می شود. نویسنده این کتاب، کنتس س. علاوه بر این به این موضوع اشاره می کند که مژه ها در اثر شست و شوی روزانه با ترکیب آب و برگ های گردو می توانند افزایش طول و قدرت داشته باشند.
در سال 1882، هنری لابوچر گفت پاریسی ها فهمیده اند چگونه برای خود مژه مصنوعی درست کنند؛ با دوختن مو در پلک هایشان. گزارشی مشابه این در ششم جولای 1899 در پیک داندی ظاهر شد که روش دردناک طولانی کردن مژه را توضیح داد. تیتر آن نیز به این صورت بود: "چشمان گیرا می توانند با کاشت مو به دست بیایند." این مقاله توضیح داد که چگونه این فرآیند مژه ها را از طریق دوخت موی سر به پلک بلندتر می کرد.
در سال 1902 متخصص مو آلمانی و مخترع معروف، چارلز نسلر، (معروف به کارل نسلر یا چارلز نستل) در انگلیس راهی جدید یا توسعه یافته برای ساخت ابروی مصنوعی، مژه مصنوعی یا مشابه آن بیان کرد. در سال 1903 او در سالن خود در لندن شروع به فروش مژه مصنوعی کرد. او از سود آن برای سرمایه گذاری در اختراع بعدی خود، که همان دستگاه موج دائمی بود استفاده کرد. در سال 1911، زنی کانادایی به نام آنا تیلور مژه مصنوعی را برای اولین بار در آمریکا ایجاد کرد.
مخترع معروف دیگری در حیطه اکستنشن مژه، ماکسیمیلیان فاکتوروویکتز می باشد که شرکت ماکس فکتور را بنیان گذاری کرده است.
در سال 1916، وفتی د.و. گریفیث کارگردان در حال ساخت فیلم نابردباری بود، به این نتیجه رسید که ترجیح می داد بازیگر زنش، سینا اون، مژه هایی داشته باشد که "به گونه هایش برخورد کند و چشم هایش را بیشتر از زندگی درخشش دهد." مژه های مصنوعی که از موی انسان ساخته شده بودند، تکه تکه توسط سازنده کلاه گیس محلی دوخته شده بودند.
در سال 1968 در جنبش فمینیست میس آمریکا، معترضان به صورت نمادین تعدادی از محصولات زنانه را در "سطل آشغال آزادی" انداختند. این محصولات شامل مژه های مصنوعی می شدند که جز آن دسته از اجناس قرار می گرفتند که معترضان "ابزار شکنجه زنان" می دانستند.

انواع مژه

مژه های مصنوعی و اکستنشن های نیمه دائمی هر دو به طول و حجم مژه ها می افزایند هر چند که از خیلی جهات متفاوتند.

مژه های مصنوعی موقتی

مژه های مصنوعی موفتی با چسب موفتی مژه استفاده می شوند و برای استفاده در زمان دوش، خواب یا شنا طراحی نشده اند.

مژه های نیمه دائمی

مژه های نیمه دائمی مژه هایی هستند که با چسبی استفاده می شوند که معمولا سایانو اکریلات هستند. سایانو اکریلات ها انواع مختلفی دارند از جمله اتیل، متیل و اکتیل که برای اتصال به سطوح مختلف طراحی شده اند. اکستنشن های مژه ظاهری شبیه به ریمل ایجاد می کنند البته بدون اثری از آرایش واقعی با تمام معایبش.

منبع:

http://baseblog.parsiblog.com/Posts/9/%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D8%AA%D9%86%D8%B4%D9%86+%D9%85%DA%98%D9%87/